Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη



Το παρακάτω γράφτηκε πριν 7 χρόνια,  όταν για πρώτη φορά ένα κόμμα της αριστεράς έδειχνε δημοκοπικά, ότι θα μπορούσε να αποτελέσει ένα καταφύγιο ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας, που μέχρι τότε ήταν έρμαιο του δικομματισμού.  «Έτσι ξαφνικά; Όχι βέβαια. Η αποδόμηση του πολιτικού συστήματος έχει ξεκινήσει προ  Η αμφισβήτηση των κομμάτων που κυριάρχησαν στην μεταπολιτευτική περίοδο, μπορεί να μην εκφράστηκε σε εκλογικά ποσοστά, σιγόκαιγε όμως όλα αυτά τα χρόνια τα σωθικά τους. Δεν είναι οι συγκυρίες που ευνοούν  για την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Και στο παρελθόν υπήρξαν ευκαιρίες, μόνο που στο παρελθόν δεν υπήρξε μια αριστερά, που να πείθει. Το ΚΚΕ σε μια προσπάθεια αυτοσυντήρησης περιχαράκωσε τις δυνάμεις του αρνούμενο οποιαδήποτε θέση ευθύνης και ο ΣΥΝ είχε καταντήσει φυτώριο στελεχών που στην συνέχεια θα μεταπηδούσαν στο ΠΑΣΟΚ. Μεγάλα κοινωνικά στρώματα και κυρίως η Νεολαία δεν είχαν πολιτική εκπροσώπηση, δεν υπήρξε μια πρωτοπορία που να δραστηριοποιήσει όλες αυτές τις δυνάμεις, με αποτέλεσμα να βιώνουμε για πολλά χρόνια κρίση στο πολιτικό μας σύστημα, μια κρίση που συνομολογούνταν ακόμα και απ’ αυτά τα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία.
Ο ΣΥΝ ήταν η σπίθα που άναψε την φωτιά, την πυρκαγιά για να γκρεμισθεί το σαθρό οικοδόμημα, ώστε να μιλάμε σήμερα για Άνοιξη της πολιτικής μας Ζωής. Δεν είναι τυχαία τα μεγάλα ποσοστά που σημειώνει στις δημοσκοπήσεις, βγήκε στην κοινωνία, λειτούργησε με όρους κοινωνίας και ξύπνησε δυνάμεις που όλα αυτά τα χρόνια ήταν στην αδράνεια.
Την απάντηση την έδωσε με το καλύτερο τρόπο ο Αλέκος Αλαβάνος. «Δεν είμαστε εμείς μέρος του προβλήματος. εμείς είμαστε η λύση». Και πράγματι λύση για μια κοινωνία είναι να συμμετέχει η ίδια στις διεργασίες, και αυτό ο ΣΥΝ το έχει κατανοήσει και πρωτοπορεί να σηκώσει τον κόσμο από τον καναπέ.
Δεν ξέρω αν αυτά τα υψηλά ποσοστά που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, (18,4% η χθεσινή «Βήμα της Κυριακής») εκφραστούν και στις εκλογές, όπως και να έχει πάντως ο ΣΥΝ δίνει ελπίδες για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και αυτό, του το χρωστάμε…»
 
Σήμερα 7 χρόνια μετά Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να κυβερνήσει και αυτήν την εξέλιξη μπορεί να την επιτάχυνε η κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία,  δεν είναι όμως τυχαίο που Ελληνικός Λαός επέλεξε αυτό το  μικρό κομμάτι  της αριστεράς  για να το κάνει πλειοψηφικό ρεύμα για να γκρεμίζει το γερασμένο πολιτικό  σύστημα.  




Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Θα δούμε



Μπορεί πολλές φορές να γκρινιάζω απ’ αυτήν εδώ την στήλη, άλλωστε σε μια περίοδο προεκλογική υπάρχει άφθονο υλικό για γκρίνια, τόσο που μπορεί να μας ρίξει στην παγίδα της μιζέριας.
Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν μου αρέσει αυτή η περίοδος. Είναι ένα πανηγύρι!
Μουσική, φώτα, χρώματα, συγκεντρώσεις, χαρά μεγάλη. Οι άνθρωποι αφήνουν την μοναξιά τους και έρχονται κοντά, τα συναισθήματα ζωηρεύουν, οι ελπίδες ζωντανεύουν και το σκληρό πρόσωπο της εξουσίας αρχίζει να σκάει χαμόγελο. Να και εκείνη η χαμένη συντροφικότητα που σκάει μύτη μέσα από την δουλειά των επιτροπών. Αγαπάμε και μισούμε αυτές τις μέρες άρα ζούμε.

Σοβαρολογώ δεν ειρωνεύομαι. Ο προεκλογικός χρόνος ενός ανθρώπου που ζει μέχρι τα 80 είναι τουλάχιστον είκοσι χαρούμενα χρόνια από τη ζωή του, υπολογισμένα με 6 μήνες κάθε προεκλογικής περιόδου. Το ένα τέταρτο της ζωής δηλαδή χαρές και πανηγύρια.
Να το εκτιμήσουμε σοβαρό αυτό και να μην μας πιάνει η μιζέρια και η γκρίνια, άλλωστε το έχουμε δει το έργο πολλές φορές, οι εκλογές έχουν αξία για τον προεκλογικό χρόνο που χαιρόμαστε. Είναι ακριβώς αυτός ο χρόνος των προκαταρκτικών λίγο πριν τον οργασμό, μετά γυρίζουμε την πλάτη.
Και γι ’αυτό  το «μετά», δεν σας κρύβω, ότι αυτήν την περίοδο νοιώθω τόσο αμήχανα, που μου χαλάει και το «τώρα».  Δεν είναι και λίγο πράγμα σαράντα χρόνια να είσαι με το μέρος των ηττημένων και πάντα απέναντι από την εξουσία.  Θα είναι δύσκολο σκέπτομαι να  για κάποιους σαν και μένα να συμπορευτούν  με  τη νέα κατάσταση. Θα δούμε…    

  

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2015

Άντε να τους μαζέψουμε …



Στο ποδόσφαιρο, οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται για πολλά χρόνια σε μια ομάδα, χαρακτηρίζονται σημαία της ομάδας και είναι δημοφιλείς στις τάξεις των φιλάθλων. Μιλάμε για ένα χώρο επαγγελματικό με μισθοφόρους που είναι λογικό να κοιτάνε το συμφέρον τους.  Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις που ακόμα και σ’ αυτό το σκληρό περιβάλλον η αγάπη για την ομάδα, παραμερίζει συμφέρουσες προτάσεις.
Στις κομματικές  ομάδες, που αποτελούνται από εθελοντές και ανθρώπους που υποτίθεται θέλουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, οι μεταγραφές της προεκλογικής περιόδου ξεπερνούν αυτές των ποδοσφαιρικών ομάδων.
Εκεί που έφτυναν χωρίς αιδώ σήμερα γλύφουν.  Έχουν το θράσος να ζητούν τη ψήφο του Λαού για να υπηρετήσουν εκείνα που πολεμούσαν.
Ο Λαός που έχει μνήμη, πρέπει να τους τιμωρήσει, γιατί όλοι αυτοί δεν έχουν κανένα σκοπό να προσφέρουν στην κοινωνία. Μια θέση στον ήλιο αναζητούν για να ικανοποιήσουν τις μωροφιλοδοξίες του και τα στενά προσωπικά τους συμφέροντα.

Για μια θέση στον ήλιο πουλάνε την ψυχή τους και έχουν την απαίτηση να οδηγήσουν σ’ αυτό το ξεπούλημα όλους αυτούς που τους στήριξαν με τη ψήφο τους.
Είναι αλήθεια: το πολικό σύστημα δε μπορεί να αλλάξει από ανθρώπους που το υπηρετήσαν. Μιλάμε για διεφθαρμένες, συνειδήσεις, για πρακτικές που χόντρυναν  το πετσί τους και έκαψαν την ψυχή τους. Το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που λειτούργησε στα πλαίσια του συστήματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν μπορεί να μοιρασθεί εξ’  ίσου τις ευθύνες με  αυτούς, που το οδήγησαν σε συμβιβασμούς  και το εκπαίδευσαν σε λογικές που τους εξυπηρετούσαν. 
Το πολιτικό σύστημα,  δε μπορεί να αλλάξει από ανθρώπους που το υπηρετήσαν. Είναι καμένοι, έχουν απολέσει βασικές ανθρώπινες λειτουργίες,  έχουν υποστεί ανήκεστη βλάβη στα εγκεφαλικά τους κύτταρα,  έχουν εκπαιδευτεί, με τέτοιο τρόπο, ώστε να πιστεύουν τα ψέματά τους.  Μιλούν αριστερά, μέσα από τη δεξιά που υπηρετούν και υπόσχονται να αλλάξουν το  σάπιο σύστημα,  που ακόμα και σήμερα στηρίζουν.
Αυτό συνέβη  γιατί γυρίσαμε την πλάτη στην πολιτική και υποτιμήσαμε τον κίνδυνο  ότι κάποια στιγμή, όλοι αυτοί οι ανεπαρκείς που βρέθηκαν στο προσκήνιο, κάποια στιγμή θα τους μεθούσε η εξουσία και  τότε… Άντε τώρα να τους μαζέψουμε.

   
          


Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Ε! φτάνει πια



«Της πουτάνας της ευκολίας», ήταν ο τίτλος σε ένα παλαιότερο  κείμενο, το επαναφέρω  γιατί έχουμε πορεία.  Αυτοί οι δύο δρόμοι που διχάζουν, εξασφαλίζουν το απαραίτητο χρόνο σε όλους αυτούς που κάνουν σήμερα παιγνίδι. Όχι της Αρετής και της Κακίας, της πουτάνας της ευκολίας και της άμυνας, για επίθεση δεν μπορεί να γίνεται λόγος.
Το λάθος είναι ότι δεν έχουμε αποκλείσει την πρώτη διαδρομή. Μεγάλα διαστήματα της ζωής μας, περπατάμε στην ανιαρή διαδρομή, μέχρι κάποιος δυνατός κρότος να μας ξυπνήσει και να βλαστημήσουμε. Ε! φτάνει πια, δεν μπορούμε να τους αφήσουμε άλλο να παίζουν με τη ζωή μας. Το κακό είναι, ότι στα πρώτα κιόλας βήματα, ο θυμός εξατμίζεται και επιστρέφουμε στη διαδρομή της ευκολίας.

Παρατηρώντας χθες την αγωνία ενός νέου, για τα σημερινά αδιέξοδα, γύρισα πίσω, στα χρόνια που είχαμε την ψευδαίσθηση ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο. Όταν συνειδητοποίησα την ουτοπία ήμουν αρκετά εγωιστής για να στραφώ εναντίον μου, ένα ανάθεμα στον πληθυντικό, με έβγαζε από τα δύσκολα και με περνούσε ασυναίσθητα στην απραξία. «Τι θέλω  και ανακατεύομαι αφού δεν καταλαβαίνουν». Πέρασαν αρκετά χρόνια για να στραφώ στο εαυτό μου, και να προσπαθήσω όχι πλέον να αλλάξω τον κόσμο αλλά να μην με αλλάξει εκείνος.
«Κι αν ο κόσμος πήγε πάσο, εγώ συνεχίζω να ποντάρω, ό,τι έχω και κυρίως ό,τι δεν έχω: δηλαδή την υπομονή, την ψυχραιμία, το θάρρος, την πίστη σε μικρούς θεούς – αξίες που καμία κοινωνία στους αιώνες των αιώνων δεν εξάλειψε».
Κι αν το μυαλό μου φτιάχνει ιστορίες για να χωρέσει κάπου το σαρκίο του, δεν είναι το πάσο του κόσμου που με πείραξε, είναι για να ασκούμαι  πρώτα εγώ και πέντε άλλοι στην αμυντική τακτική που επιλέξαμε ως σύστημα επιβίωσης του μυαλού μας.
Αισθάνομαι πως αν δεν ανακεφαλαιώνουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει η Όσια απάθεια. Τι άλλο περιμένουμε να μας συμβεί; Εργαζόμενοι, που κοντεύουν να συνταξιοδοτηθούν απολύονται. Τι άλλο περιμένουμε για να βγούμε στους δρόμους απέναντι σε ένα άδικο κράτος, που σφίγγει ακόμα περισσότερο το σκοινί στην ήδη απαγχονισμένη περιφέρεια; Σε ένα κράτος που εξαντλεί όλη την αυστηρότητα του στους αδύνατους και όλη την παθητικότητα του στους δυνατούς. Σε ένα κράτος που έχει το δικαίωμα να χρωστά και απειλεί με κάθε μέσο όσους δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι.
Ανακεφαλαιώνω κάθε τόσο γιατί η απάθεια είναι κολλητική. Τα ξαναγράφω για να τα διαβάζω, φωναχτά, για να πετάγομαι εκείνη την κατάλληλη στιγμή που θέλει να με πάρει ο ύπνος.

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Παραδίνομαι!



Πάντα αυτή την περίοδο αυξάνονται τα ερεθίσματα. Και είναι τόσα πολλά, που από μόνα τους τα χέρια σηκώνονται ψηλά. Παραδίνομαι! Αλήθεια   σε τι θα συμβάλει σε  χρόνο προεκλογικό  μια απαλλαγμένη, από ψηφοθηρική σκοπιμότητα σκέψη; Το λιγότερο να περάσει απαρατήρητη  αν είναι τυχερή και  δεν ενταχθεί  σε κάποια πλευρά της πρόθεσης, που δεν θα συνοδεύεται  από τον επιθετικό προσδιορισμό της αθωότητας.
Τι τύχη μπορεί να έχει μια αθώα σκέψη, μπροστά  στο άκουσμα της είδησης της υποψηφιότητα της κ. Γκερέκου με το ψηφοδέλτια της Ν.Δ;  Καμία. Και όμως αυτή η είδηση που με υπερβαίνει, αντιμετωπίζεται  λίγα εικοσιτετράωρα μετά…  «μπλε, μπλε, μπλε πως της  παν καλέ τα μπλε»  Πάνε και με τα μάτια της, εκείνα τα πράσινα πια, πολυφορέθηκαν.  


Στη λήθη τελικά στηρίζεται η πολιτική επιβίωση. Στη λήθη που εξαπλώνεται με ρυθμούς πανδημίας και οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Όσες προσπάθειες επιχειρούνται για να επαναφέρουν στη μνήμη τον πρότερο ανέντιμο βίον εις μάτην.
Δεν είναι τυχαίο που πολιτικοί, βρωμίσαντες και σαπίσαντες, μπαίνουν στο χώρο της ανακύκλωσης αναζητώντας δεύτερη, τρίτη τέταρτη και πάει λέγοντας ευκαιρία. Ο Λαός ξεχνάει εύκολα, το ίδιο θα έλεγα όπως και οι πολιτικοί την επομένη των εκλογών. Η διαπίστωση διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα, φτάνει μέχρι και τη μικρή, μικρή μας πόλη.
«Η πολιτική είναι κατάκτηση. Δειλή, κυνική, πρόστυχη και λερωμένη από τα γλωσσόφιλα με την εξουσία…» γράφει ο Οδυσσέας Ιωάννου, τα λάθη  όμως των πολιτικών τα πληρώνει κυρίως ο Λαός και πόσες συγνώμες πια να δεχτούμε. Εντάξει, κάνατε λάθος  να σας συγχωρέσουμε, αλλά πηγαίνετε και σπίτι σας, μπορεί κάπου αλλού εκτός πολιτικής να είσαστε χρήσιμοι…
 
         


.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...