Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Με αφορμή μια παράσταση



Το ζήσαμε κι αυτό. Το γυμνό συρτάκι,  που προβλήθηκε ως τρέιλερ για την 24ωρη παράσταση  «Όρος Όλυμπος»  του Γιαν Φάμπρ, του Βέλγου  δημιουργού, και μέχρι πρότινος καλλιτεχνικού Διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών,   στην Ελλάδα των ελλήνων χριστιανών,  διακωμωδήθηκε, βαφτίστηκε «τα παλλόμενα πέη»  δεν πέρασε τις ιερές εξετάσεις και ρίχτηκε στο «πυρ το εξώτερο».
Έφτανε ένα βίντεο – δείγμα,  διάρκειας λιγότερο των πέντε λεπτών,  για να ακυρώσει ελαφρά την καρδία,  μια τολμηρή 24ωρη παράσταση, που όπως διαβάζω  εντυπωσίασε το κοινό της Θεσσαλονίκης, όταν παρουσιάστηκε στα περασμένα «Δημήτρια». Μια παράσταση που εντυπωσιάζει και προκαλεί,  σε κάθε πόλη του κόσμου που παρουσιάζεται.


Δεν καταθέτω την άποψη μου για μια παράσταση που δεν έχω δει, θα μπορούσε να με ενθουσιάσει ή να με κάνει να φύγω.  Αυτά όμως που διάβασα τις τελευταίες μέρες από επώνυμους και ανώνυμους άσχετους, που  μόνο τα  πέη των χορευτών,  τους τράβηξαν την προσοχή, με γεμίζουν θλίψη.
Δεν τους ενοχλούν τα ξέκωλα, που παρακολουθούν σε φτηνές επιθεωρήσεις . Δεν τους ενοχλούν οι άθλιες τηλεοπτικές εκπομπές. Δεν τους ενοχλεί το ξεγύμνωμα  της ίδια τους της ζωής, αλλά το γυμνό που υπηρετεί την τέχνη.
Μια φορά και ένα καιρό, σε περίοδο  αναγέννησης και διαφωτισμού, το γυμνό είχε συνδεθεί  με την γενικότερη πνευματική ανάπτυξη, την αισθητική και την επιθυμία για έρωτα.   Στο μεσαίωναι το γυμνό έγινε αμαρτία . Η παραμικρή υποψία γυμνού ισοδυναμούσε με αφορισμό ή  θάνατο από την Ιερά Εξέταση.
Δυστυχώς συμπεριφορές όμως αυτές εναντίον της τέχνης εκεί οδηγούν. Στον μεσαίωνα,  σε εποχές σκότους.
Το μίσος για τη σκέψη, τις ιδέες τη βούληση, τη δημιουργία,  αποτελεί  κύριο συστατικό μιας φασίζουσας νοοτροπίας . Δείχνει  μια τάση της κοινωνίας σε ολοένα και πιο συντηρητικές κατευθύνσεις. Ανοίγει δρόμους για βήματα προς τα πίσω.  
Σε αυτά που διάβασα με αφορμή μια παράσταση  το λιγότερο που μπορώ να πω είναι ότι διέκρινα ηττημένους χωρίς διαύγεια πνεύματος ώστε να αντιληφτούν την ήττα τους. Ηττημένους "περήφανους" για την ήττα τους...  





.


3 σχόλια:

Φιλαλήθης είπε...

Μπράβο ρε Μάκη....τέτοια ραπίμασματα στους κριτικούς με το "τεχνόμετρο" που μετρούν την τέχνη κατά το δοκούν ,χρειάζεται να δίνουμε όταν μας δίνεται η αφορμή...!και πάλι μπράβο για την ευστοχότατη παρατήρηση....

Drmakspy είπε...

Καλημέρα σας.

Είμαι ένας από τους "ανώνυμους άσχετους" (αν και θεωρώ πως κανείς δεν είναι ανώνυμος και όλοι όσοι γίνονται θεατές μιας οποιασδήποτε εκδήλωσης της όποιας τέχνης είναι οι πλέον σχετικοί να την σχολιάσουν) που σχολίασαν αρνητικά την εν λόγω παράσταση παρακολουθώντας όσα περισσότερα αποσπάσματα ήταν δυνατόν μέσω διαδικτύου, πριν εκφέρω την αρνητική μου γνώμη.

Δεν είμαι πουριτανός, δεν είμαι καν έστω λίγο συντηρητικός. Το γυμνό όχι μόνο δεν με ενοχλεί αλλά μπορεί να με ενθουσιάσει στην τέχνη και στην ζωή άλλωστε είμαι φαν του γυμνισμού. Δεν ήταν το γυμνό συρτάκι που με ενόχλησε ή μάλλον δεν θα με ενοχλούσε το γυμνό συρτάκι αν ήταν εξ' αρχής μόνον αυτό. Με ενόχλησε η πρότερη επίμονη επίδειξη και χυδαία μίμηση από "τα παλλόμενα πέη" που κατόπιν κατέληξε σε συρτάκι, δηλαδή το όλο concept και η σύνδεσή του με το αρχαιοελληνικό πνεύμα στο οποίο μάλιστα ΔΕΝ χωράει το συρτάκι... Το γυμνό που προβάλει για παράδειγμα η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο σας θεωρώ πως είναι υπέροχο! Επίσης να διαχωρίσω και το γεγονός ότι είμαι Έλληνας. Θα με ενοχλούσε ακόμη κι αν δεν ήμουν, με ενοχλεί τα μάλα και με προσβάλει ως Έλληνα. Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με το θέατρο. Θα μπορούσα να ανέβω άνετα στο σανίδι γυμνός για τις ανάγκες μιας παράστασης όταν αυτό το γυμνό είχε ένα σωστά αιτιολογημένο ΓΙΑΤΊ. Δεν θα σταθώ όμως μόνο στο γυμνό.

Προσωπικά βρήκα απαίσιο το θέαμα με τα κρέατα στα "εσώρουχα", ενώ το κάτι όμορφο που βρήκα στα χρώματα ακυρώθηκε από την χυδαιότητα κάποιων κινήσεων μίμησης όπως και από τοις έκφυλες εκφράσεις και χειρονομίες του παχύσαρκου νεαρού.... "Διόνυσου" τρομάρα του.... Όχι αγαπητέ... Δεν είμαι ειδήμων κριτικός τέχνης ούτε πουριτανός... Ένας απλός Έλληνας θεατής είμαι... Α! Και ολίγον φιλόζωος (για το θέαμα με τις γάτες)... Θυμάμαι ότι μια φίλη μου στην Ν. Υόρκη σε κάποια έκθεση "τέχνης" είδε μια ΕΓΚΑΤΆΣΤΑΣΗ (sic) όπου το ΕΥΦΥΈΣ(;;;) CONCEPT ήθελε ένα κακόμοιρο σκυλί δεμένο στο κέντρο ενός δωματίου να αργοπεθαίνει από ασιτία και χωρίς νερό...

Δεν παρακολουθώ φτηνές επιθεωρήσεις, με ενοχλούν τα ξέκωλα, οι άθλιες τηλεοπτικές εκπομπές, το ξεγύμνωμα της ζωής μου... Την ζωή μου την ντύνω όμορφα (όχι σεμνά) με βιβλία, ποίηση, θέατρο, γράψιμο, συμμετοχή σε εκδηλώσεις, δραστηριότητες, περιπάτους....
Δεν θεωρώ το γυμνό αμαρτία, είμαι πιστός με τον τρόπο και τις πράξεις μου και όχι θρησκόληπτος.

Εν κατακλείδι στον καθρέφτη μου από τον οποίο ΔΕΝ μπορώ να κρυφτώ δεν διακρίνω κάποιον "ηττημένο"...

Μάκης Αρμένης είπε...

Θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σας, σε μια κριτική, θετική ή αρνητική για την παράσταση. Εγώ δεν είδα την παράσταση. Αν την έβλεπα, μπορεί να έφευγα τη μέση. Ο λόγος που με οδήγησε να γράψω το κείμενο, ήταν η αντιμετώπιση από ανθρώπους άσχετους, μιας δημιουργικής καλλιτεχνικής πρότασης. Το κείμενο δεν κρίνει την παράσταση. Καυτηριάσει τα ιεροδικεία , που θυμίζουν άλλες εποχές και υπερασπίζεται την ελευθερία στην έκφραση.
Μπορείτε να εξαιρέσετε το εαυτό σας, από τους «άσχετους» που αναφέρω.

Να ένα δημιουργικό παιχνίδι

Με αφορμή την σύλληψη μαθητών και το σχηματισμό δικογραφίας εναντίον τους από την αστυνομία, για τις κινητοποιήσεις τους, κατά των ιδιωτικών...